مردم اصفهان را بیشتر بشناسیم

جمعیت

جمعیت اصفهان در سال ۱۳۸۵ حدودا ۲٬۵۸۳٬۶۰۹ نفر بوده که این رقم در سال ۱۳۹۰ به ۲٬۷۵۶٬۱۲۶ نفر و در سال ۱۳۹۵ به ۲,۹۶۱,۲۱۱ نفر رسیده‌است که از این نظر سومین شهر پرجمعیت ایران است.

اقوام

مردم استان اصفهان به‌ طور عمده فارسی‌زبان هستند قوم‌های مختلف دیگری نیز در این استان ساکن هستند که عبارتند از:ترک‌ها، لرها، ارمنی‌ها، گرجی‌ها، آذری‌ها، یهودی‌ها، کولی‌ها، لرها و عرب ها. عشایر استان اصفهان نیز شامل سه دسته: بختیاری، قشقایی، جرقویه است.

عشایر بختیاری

با جمعیتی حدود 18 هزار نفر و دارای 250 هزار دام، در تابستان به مناطق فریدون شهر، چناورد، پشتکوه، پیشکوه اصفهان کوچ می کنند.

همچنین بخوانید: رازهای اصفهان

عشایر قشقایی

که جمعیت این عشایر به 3600 نفر می رسد و در سمت سمیرم، جنوب قمشه، پاونا، وردشت، حنا و سر طاق کوچ می کنند و بعد از گذراندن ییلاق 4 ماه به سمت جنوب و جنوب شرقی شیراز، شرق کهگیلویه و بوشهر که زادگاه آن ها می باشد، بر می گردند. این عشایر علاوه بر دامداری به کشاورزی و باغداری و کاشت درختان میوه مانند سیب مشغول می باشند.

ایل جرقویه

که جمعیت این ایل 4200 نفر و درجنوب اصفهان در قسمت جرقویه و نصر آباد زندگی می کنند. این عشایر در روز های زمستانی در روستا و در روزهای تابستانی به سمت منطقه سمیرم و شمال شیراز حرکت می کنند. آن ها در چادر زندگی کرده و زبان و فرهنگ مخصوص به خود را دارا می باشند.

زبان

مردم اصفهان به زبان فارسی با لهجه اصفهانی سخن می‌گویند ارامنه اصفهان نیز به زبان ارمنی سخن می‌گویند. مکالمات روزمره و رسمی شهر همگی به زبان فارسی است.

دین

اسلام دین نخست شهر است ولی از سده های پیش ارامنه، یهودیان و سایر اقلیتهای مذهبی نیز در شهر زندگی می کرده اند. جلفا که در جنوب اصفهان قرار گرفته، منطقه ی ارمنی نیشین است و از مناطق خوب شهر نیز قلمداد می شود. یهودیان اصفهان از قدیمی ترین اهالی این شهر به شمار می آیند، که در گذشته در محله جویباره ساکن بودند ولی اکنون بیشترشان به خارج کشور مهاجرت کرده اند، معدود یهودی های باقی مانده هم بیشتر در خیابان فردوسی ساکن هستند.

همچنین بخوانید:ترمینال، فرودگاه و ایستگاه های مسافری اصفهان

آداب و رسوم

از جمله آداب و رسوم مردمان اصفهان می‌توان به مراسم‌های گلاب‌گیری، شب اسفند، آتش افروزی و جل جلانی، چله بزرگ و چله کوچک، چهارشنبه سوری و عید نوروز اشاره کرد.

شب اسفند

شب اسفند یکی ازمشهورترین آیین شهرهای اصفهان و کاشان است. در ماه اسفند هر سال روزهای ماه بیست و پنج روز محاسبه می شوند و سال نیز ۳۶۰ روز محاسبه می شود و به ۵ روز باقی مانده سال پنجه می گویند. این جشن معمولا از حدود یک الی دو ماه قبل از اسفند برنامه ریزی می شود و بیشتر در شهرهای کاشان و شهرهای اطراف آن انجام می گیرد

شب چله

شب چله در شهر اصفهان به دو نام چله زری و عمو چله تقسیم می شود و علت این موضوع این است كه همه موجودات و اشيا را بر اساس جنس مذكر و مؤنث تقسيم می كردند.
‎اصفهانی ها دو شب را به عنوان چله برپا می كردند و آيين های مخصوص به آن را به جا می آوردند كه اين آيين به صورت خانوادگی برگزار می شده و خانواده ها با پهن كردن سفره شب چله اين شب را سپری می كردند. هندوانه به عنوان مهم ترين ميوه بر سر اين سفره قرار می گيرد به عنوان نمادی كروی كه برونش سبز و درونش قرمز است و سمبل خورشيد محسوب مي شود. از ديگر آيين هاي اين شب پهن كردن رختخواب ها در هواي آزاد به خصوص در مقابل خورشيد با هدف خوش آمد گويی به عمو چله و چله زری بوده است.
خوراک شب چله هم يكي از غذا هاي محلی مثل كوفته گندی و…است و چنانچه مقدور باشد پلو ماهی است.

جشن آبریزان

یکی از زیباترین رسوم مردم اصفهان جشن آبریزان در زاینده رود بود که در گذشته انجام میشد به این که در یک روز مردم از هر طایفه و طبقه و دین و آیینی در کنار زاینده رود جمع می شدند. در این رسم زنان برای تماشا به بالای پل رفته و مردان با لباس های کهنه به درون آب می رفتند و با ظرف به یکدیگر آب می پاشیدند.

مراسم آتش

در نطنز شب‌هاى هفدهم، هجدهم و نوزدهم دى‌ماه کودکان در دسته‌هاى مختلف جمع مى‌شوند و هر دسته در يکى از تپه‌ها و بلندى‌هاى آبادى بوته و خار و هيزم را که از پيش جمع کرده‌اند آتش مى‌زنند به ‌طورى‌ که شعله‌هاى آتش سراسر آبادى را روش کند. آنها معتقدند روشنایي اگر به درخت‌ها برسد آن‌ سال ميوه و سردرختى بيشتر مى‌شود و آفات از بين مى‌رود. برخى به نيت آنکه درختان ميوه بيشترى بدهند به قبرستان رفته و سنگ‌هاى کوچک و بزرگ جمع مى‌کنند و به شاخه‌هاى درختان مى‌آويزند. در مراسم آتش‌افروزى بعد از خاموش شدن آتش‌ها و تاريكي دوباره به ده برمى‌گردند و به يک نفر توبره بزرگى مى‌دهند و به‌حالت گروهى به در خانه‌ها رفته، گاهى دسته‌ها با هم برخورد مى‌کنند و با هم درگير مى‌شوند تا يکى پيروز شود.

هنر در اصفهان

این موضوع بر کسی پوشیده نیست که هنر جایگاه ویژه ای در بین مردم اصفهان دارد و رد پای این هنر و ذوق مردم اصفهان در جای جای این شهر و صنایع دستی آن به چشم می خورد. شاخه های هنری همچون: خاتم کاری، میناکاری، گچبری، گره چینی، قلمدان سازی، کاشی کاری، مسگری، منبت کاری، سفالگری، قلمزنی، مینیاتور، قالی بافی، زری و مخمل بافی، قلمکاری و فیروزه کوبی تنها بخشی از هنر دست مردم اصفهان است که قطعا در سفر به این شهر توجه شما را به خود جلب می کند.

موسیقی در اصفهان

از سالهای خیلی دور تا به همین امروز موسیقی و آواز جایگاه ویژه ای نزد مردم اصفهان داشته و حتی گفته می شود معماری شهر اصفهان نیز از موسیقی الهام گرفته شده است. آواز اصفهان یکی از چنج آواز سنتی ایران است که گفته می شود که این آواز جزئی از دستگاه همایون است، اما برخی هم معتقدند که این آواز بخشی از دستگاه شور است. در این میان یک عده هم معتقدند آواز اصفهان بیش از هر چیز شبیه گام مینور است.